Wysoki kontrast - wersja strony dla niepełnosprawnych
Kalendarz imprez
| Listopad 2020 | >> | |||||
| Pn | Wt | Śr | Cz | Pt | So | Ni |
| 1 | ||||||
| 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 |
| 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
| 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
| 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
| 30 | ||||||
21-10-2009 | 
Pamięci Ewy Kołogórskiej
W poniedziałek 19 października 2009 w sali widowiskowo-kinowej „Wedel” Drawieńskiego Ośrodka Kultury miało miejsce zaduszkowe spotkanie poświęcone pamięci aktorki, reżyserki, związanej przez wiele lat ze szczecińską sceną - pani Ewy Kołogórskiej - pochowanej na Cmentarzu Komunalnym w Drawnie - w drugą rocznicę Jej śmierci. 
Spotkanie rozpoczęło się zwiedzaniem wystawy pt. „Dać ludziom chwilę wzruszenia…Ewa Kołogórska”, której użyczyła nam Książnica Pomorska ze Szczecina. Następnie młodzież Liceum Ogólnokształcącego nr 12 w Szczecinie pod kierunkiem wicedyrektor pani Celiny Wojtoń oraz aktor, śpiewak i reżyser Teatru Polskiego w Szczecinie pan Wiesław Łągiewka przedstawili wzruszający montaż muzyczno- poetycko- wspomnieniowy poświęcony Ewie Kołogórskiej wzbogacony prezentacją multimedialną oraz krótkim filmem dokumentalnym nagranym przez młodzież wspomnianego Liceum krótko przez śmiercią aktorki.
Na zakończenie prezentacji swoimi wspomnieniami dzielili się jej przyjaciele: Iskra Marczykowa, Bolesława Fafińska (słynna ciocia „Fafa”), Róża Król, Anna Bilska.
W spotkaniu wzięli udział mieszkańcy Drawna, wśród których nie zabrakło szefów gminnych jednostek organizacyjnych a także uczniowie gimnazjum i szkoły podstawowej; wszyscy z wielkim wzruszeniem poznali losy osoby, której ostatnią wolą była prośba o pochowanie Jej prochów na Cmentarzu Komunalnym w ukochanym Drawnie.
Zakończeniem zaduszkowej uroczystości było odsłonięcie tablicy pamiątkowej na grobie Ewy Kołogórskiej ufundowanej przez Jej Przyjaciół oraz złożenie wiązanek kwiatów.
Wystawę poświęconą pamięci Ewy Kołogórskiej będzie można zwiedzać przez najbliższy miesiąc.
Zapraszam
Dyrektor Drawieńskiego Ośrodka Kultury Anna Hińcza
| 2 lata temu zmarła w Szczecinie Ewa Kołogórska - aktorka, reżyserka, związana przez wiele lat ze szczecińską sceną. Piękna kobieta, która zaczynała swą karierę aktorską jako cudowne dziecko, śliczna "złotowłosa Ewunia". Ewa Kołogórska (1925 - 2007)
Urodzona w Krakowie, w umuzykalnionej rodzinie Emila i Elli Kreisbergów (ojciec był skrzypkiem, matka śpiewała w chórze), pierwsze sukcesy - w wieku lat siedmiu! - odniosła jako tancerka (II nagroda na Międzynarodowym Konkursie Tańca w Warszawie, a rok później - pierwsza nagroda na konkursie w Wiedniu). Grała już wtedy w krakowskim teatrze dziecięcym Marii Biliżanki, a w 1935 r. zadebiutowała w teatrze zawodowym rolą Maryni w "Ptaku" Szaniawskiego u boku samego Juliusza Osterwy. Jako dziesięciolatka (!) zaangażowana zostaje do Teatru im. Słowackiego; jej dziecięce role teatralne, filmowe i radiowe przynoszą jej ogromną popularność. Trafia na okładki pism ilustrowanych jako "fenomenalnie utalentowana Ewunia". W czasie wojny, po pobycie w getcie, została wywieziona do obozu w Oświęcimiu. Udaje się jej też przeżyć Bergen-Belsen, Venusberg, Mauthausen. Po wyzwoleniu waży niespełna 30 kg, długo walczy z chorobą. Wraca do teatru i w 1950 r. kończy Wydział Aktorski PWST w Warszawie. W 1966 zdaje reżyserski egzamin eksternistyczny (mając już za sobą wiele samodzielnych realizacji). W Szczecinie pojawia się w roku 1950, debiutuje jako Mela w „Moralności pani Dulskiej", gra dużo i z sukcesem, m.in. tytułową rolę w "Pannie Maliszewskiej". Przez kilka sezonów po 1958 r. występuje w Poznaniu, Teatrze Narodowym w Warszawie, w Koszalinie. Wraca do Szczecina w 1963 r., by grać (m.in. Elwirę w "Mężu i żonie", Balladynę w sztuce Słowackiego, Maję w "Lecie" Rittnera) i reżyserować (m.in. "Balladynę", "Wujaszka Wanię", "Dom kobiet") w tutejszych Teatrach Dramatycznych (do 1975). W latach 1970-1973 jest kierownikiem artystycznym Teatru Krypta, w latach 1972-73 reżyserem 0TV Szczecin, od 1976 do emerytury (1980) - w Teatrze Polskim. Jako reżyser z dużym powodzeniem przygotowywała też spektakle w Operze i Operetce, m.in. "Życie paryskie", "Cygańską miłość", "Polską krew", "Hrabinę Marice". Wracając niejako do źródeł swej kariery - reżyserowała również przedstawienia dla dzieci w Teatrze Lalek "Pleciuga" (m.in. "Baśń o zaklętym kaczorze"). Jako aktorka była efektowna i wyrazista, jako reżyser starała się pełnić wobec autora, aktora i widza rolę służebną, drugoplanową. Unikała opowieści o swoim dramatycznym, wojennym losie. Historię swoją i swojej utraconej wówczas rodziny opowiedziała w reportażu na łamach Wysokich Obcasów" w marcu 2003 r. Zmarła w Szczecinie 23 października 2007 r. Prochy Ewy Kołogórskiej zostały złożone według Jej życzenia na cmentarzu w Jej ukochanym Drawnie. |
