Szlaki Piesze

 P1.Stare Osieczno - Podszkle - Głusko
Szlak stanowi dojście do położonego w głębi parku narodowego Głuska. Wiedzie wzdłuż rzeki Drawy i Płocicznej. Na trasie ładne punkty widokowe i elektrownia wodna Kamienna - unikatowy zabytek techniki. Dla rowerzystów dość łatwy.

Od przystanku PKS w Starym Osiecznie (0,0 km) idziemy szosą w kierunku Człopy (początkowo razem ze szlakiem żółtym (P13). Mijamy kościół na Zamkowym Wzgórzu, przechodzimy przez most na Drawie stanowiącej tu granicę dawnego woj. gorzowskiego i woj. pilskiego (0,3 km). Po chwili schodzimy z szosy w lewo na drogę gruntową (0,6 km). W rozwidlaniu dróg znajdują się resztki małego cmentarza. Idziemy teraz równolegle do Drawy, wychodząc niebawem na wzniesienie z którego roztacza się malowniczy widok na płynącą w dole rzekę. Mijamy samotne zabudowania (1,4 km) i znów dochodzimy do miejsca z widokiem na Drawę.

Złota jesień nad Drawą. Fot. M. Wytlib

Wchodząc do lasu skręcamy w lewo, idziemy drogą leśną wzdłuż ogrodzenia uprawy, mając po lewej porośnięte lasem dębowo - grabowym (tzw. grądem) zbocze doliny. Przy linii energetycznej (2,0 km) w prawo odgałęzia się ścieżka znakowana białymi paskami (ok. 100 m) na wzniesienie, z którego możemy podziwiać piękny widok na lasy Puszczy Drawskiej. 100 m dalej dochodzimy do skrzyżowania i granicy parku narodowego. Idziemy dalej prosto przez sosnowe bory, u podnóża wysokiego zbocza doliny. Po 700 m spotykamy szlak oznakowany białymi paskami prowadzący ok. 50 m w lewo do punktu widokowego na wysokiej skarpie opadającej do Płocicznej.
„Stara Węgornia” na rzece Płocicznej. Fot. J. Borsuk

Nieco dalej szlaki rozwidlają się (2,8 km): żółty biegnie dalej prosto, a czerwony skręca skośnie w lewo i schodzi małą ścieżką do mostu na rzece (3,0 km). Przechodzimy przez most i wijącą się przez las drogą idziemy do styku z drogą i linią energetyczną (3,4 km). Z prawej strony przebiegają niebieskie paski granicy uroczyska „Głuskie Ostępy", łąki i torfowiska są jednak niewidoczne. Skręcamy wzdłuż linii w prawo, a dalej na rozwidleniu dróg, kierujemy nieco w lewo w dół. Zbliżając się do Drawy wychodzimy na drogę (4,0 km) dochodzącą z lewej od pola biwakowego „Kamienna". Dawniej była tu osada Podszkle z hutą szkła. Wzdłuż rzeki dochodzimy do szosy ze Starego Osieczna do Głuska, tuż obok mostu (4,2 km), Skręcamy tu w prawo, a po 250 m schodzimy z szosy w lewo i brukiem docieramy do elektrowni wodnej Kamienna (5,4 km). Stąd wracamy do opuszczonej uprzednio drogi ze Starego Osieczna (5,8 km), skręcamy w lewo i dochodzimy do zabudowań Głuska i przystanku PKS (6,2 km), a kilkadziesiąt metrów dalej do węzła szlaków turystycznych (6,3 km).
 
P2. Głusko - Moczele - Zatom
Znaki czerwone 16,1 km.
Szlak biegnie wzdłuż zachodniego brzegu Drawy, przez jedne z najatrakcyjniejszych partii leśnych Puszczy Drawskiej. Na trasie piękne krajobrazy nadrzeczne, ładne lasy bukowe, pomnikowe drzewa i olbrzymi głaz tkwiący w wodach Drawy. Dla rowerzystów szlak dość łatwy, za wyjątkiem kilku krótkich odcinków.


Od węzła szlaków turystycznych przy skrzyżowaniu dróg w centrum Głuska (0,0 km) idziemy ku zach., obok boiska sportowego, drogą wyłożoną płytami betonowymi. Po około 500 m wchodzimy w stary, zwarty las, zbliżając się do Drawy. Zbocze opadające do rzeki porasta ładna buczyna, ku północy ciągnie się stąd uroczysko „Źródliskowy Grąd". Rzeka ma tutaj postać długiego, szeroko rozlanego zbiornika zaporowego, spiętrzonego tamą pobliskiej elektrowni Kamienna.
Elektrownia wodna – „Kamienna” w Głusku.

Schodzimy do długiego mostu drewnianego na Drawie (0,8 km), za nim skręcamy w prawo na szeroką drogę z linią telefoniczną. Zaczynają się stare buczyny. Mijamy zabudowania leśniczówki Żeleźnica (1,4 km), dochodząc do szkółki leśnej i poprzecznej drogi, którą w prawo (1,6 km) po 100 m skręcamy w lewo, wędrując teraz przez buczyny drogą leśną biegnącą równolegle do Drawy, w znacznym oddaleniu od rzeki. Po dojściu do bruku (4,1 km) skręcamy w prawo i zaraz w lewo, mijając po prawej stronie pole biwakowe „Pstrąg" nad Drawą.
Biwak „Pstrąg” nad rzeką Drawą. Fot. M. Bylina

Po 500 m skręcamy w lewo, dochodząc dalej przez piękny las bukowy do brukowanej Drogi Solnej (trasa R3; 5,1 km), którą w prawo, po ok. 450 m z prawej mijamy alejkę grabową, odbiegającą do ruin dawnej leśniczówki Bukowa Góra. Warto podejść kilkadziesiąt metrów do krawędzi doliny, skąd roztacza się piękny widok. Bruk zbiega do zabudowań osady Moczele (6,2 km), łącząc się przy nim z dobiegającą z lewej strony drogą z Radęcina. Idziemy nadal brukiem Drogi Solnej, mając po prawej widok na zarastającą wierzbami dolinę, schodząc lekko w dół w zagłębienie Rynny Moczelskiej obok leśniczówki i ruin zabudowań dawnej wsi.
Nadrzeczne uroki – szlak pieszy Głusko – Moczele – Zatom. Fot. J. Borsuk
Na trasie czerwonego szlaku Głusko – Moczele – Zatom. Fot. J. Borsuk

Za mostkiem na strumieniu Moczel docieramy do skrzyżowania dróg brukowanych (6,5 km). Skręcamy tu w prawo i dochodzimy do łukowatego mostu na Drawie i początku szlaku niebieskiego P5 (7,0 km)
Malowniczy widok na Drawę. Fot. M. Wytlib

Przed mostem pozostawiając szlak niebieski skręcamy w lewo, wspinając się wąską ścieżką na skarpę do drogi leśnej, którą idziemy na północ, wzdłuż rzeki. Ze zwanego lasu droga wyprowadza na halizny i uprawy zarośnięte trzcinnikiem.
Na 7,7 km w prawo odchodzi ścieżka znakowana białymi paskami do dawnej bindugi „Trzy Dęby", z której jest piękny widok na rzekę. Idziemy dalej wzdłuż pasa zarośniętych trzcinnikiem, mając jednak po lewej piękne buczyny. Prowadząca nas droga leśna nosiła niegdyś nazwę Drogi Kłodnej, wożono nią drewno na bindugę. Dochodzimy do poprzecznej drogi (8,7 km), skręcając w nią prawo, a po 300 m w lewo, na prosty, dość zarośnięty dukt leśny, biegnący przez las sosnowo - grabowo - bukowy, by wyjść w pobliże Drawy przy wyraźnie widocznych starych umocnieniach ziemnych, tzw. Szwedzkich Szańcach (9,6 km), patrz Zawilcowe Lasy. Rosną tu okazałe dęby i buki.

WARIANT: Jeżeli na poprzednim skrzyżowaniu nie skręcimy w lewo, wówczas dróżka sprowadzi nas do uroczyska.
Od szańców idziemy ścieżką ku północy, równolegle do rzeki. Przy wejściu w stary las spotykamy okazały dąb szypułkowy (obwód 430 cm). Z prawej malowniczy widok na rzekę, płynącą u podnóża kilkunastometrowej skarpy porośniętej tak zwaną kwaśną buczyną, z lewej ładne drzewostany dębowo - bukowe uroczyska „Zawilcowe Lasy" . Na wysokości miejsca, gdzie wychodzimy na wyraźniejszą drogę leśną (10,4 km) w wodach Drawy leży duży głaz narzutowy zwany „Wydrzym Głazem" - zejście 30 m wyraźną, wydeptaną ścieżką zbiegającą ze skarpy.
Za głazem, mając cały czas po prawej bardzo ładny widok na rzekę i piękne buczyny porastające zbocze, wychodzimy na polanę dawnej bindugi Święta Hala (10,7 km). Schodkami można zejść nad brzeg Drawy, płynącej tu wartkim nurtem po kamienistym dnie i przypominającej górski potok. Z bindugi idziemy nadal wzdłuż wysokiego brzegu rzeki, schodząc z bruku w prawo skos. Po chwili skręcamy w lewo i przez sosnowo - bukowe lasy wychodzimy na opuszczoną uprzednio drogę brukowaną. Dochodzimy do skrzyżowania dróg brukowych (11,8 km). Skręcamy tu w prawo na drogę leśną biegnącą na północny zachód. Jest to ciąg dalszy historycznego traktu Drogi Solnej (trasa R3). Wkrótce kończą się piękne partie buczyn, wędrujemy przez młodniki i drągowiny sosnowe, w dużej części rosnące na dawnych polach Zatomia. Na skraju lasu wychodzimy na szosę Dobiegniew - Drawno (trasa R1; 15,2 km), którą idziemy w prawo do rozwidlenia dróg i szlaków przy krzyżu w Zatomiu (16,1 km), gdzie szlak czerwony skręca w lewo, a do przystanku PKS możemy udać się stąd prosto około 300 m, za znakami zielonymi szlaku P6.
 
P3. Zatom - Barnimie – Drawno
Znaki czerwone 14,3 km.
Szlak wiedzie wzdłuż Drawy, przez wspaniałe lasy. Na trasie piękne widoki nadrzeczne, a także ciekawe zabytki w Barnimiu i Drawnie. Dla rowerzystów szlak dość łatwy, z wyjątkiem jednego odcinka, który można ominąć.


Od rozwidlenia dróg i szlaków przy krzyżu w Zatomiu (0,0 km) (od przyst. PKS 300 m szosą i szlakiem zielonym w kierunku zach.) wychodzimy ze wsi drogą polną w kierunku Barnimia.
Nizinny charakter rzeki Drawy. Fot M. Wytlib

Droga ta jest fragmentem starego traktu zwanego Drogą Solną (R3). Na skraju wsi mijamy po lewej okazały klon, zwany „Klonem Solarzy" i drogą opadającą nieco w dół wchodzimy w lasy Drawieńskiego Parku (1,4 km) Po prawej towarzyszy nam malowniczy krajobraz porzuconych, zarastających brzozami pól. 400 m po wejściu w zwarty las skręcamy z dotychczasowej drogi w prawo skos, a dalej bezdrożem w prawo dochodzimy do Drawy.
 
Lasy Drawieńskiego Parku Narodowego – okolice Barnimia. Fot. M. Wytlib
 

Las bukowy, okolice Barnimia – rezerwat „ Dębina”. Fot. J. Borsuk


WARIANT: Jeżeli nie skręcać w prawo bezdrożem, wyjdziemy skrótem przy szkółce leśnej i rezerwacie „Drawski Matecznik”.

Szkółka leśna w Barnimiu. Fot. M. Wytlib

Wariant omija najładniejszy fragment szlaku, ale jest godny polecenia dla rowerzystów.
Wzdłuż rzeki idziemy ku północy, wysokim brzegiem doliny, piękną ścieżką z bardzo malowniczym widokiem na Drawę.
W zagłębieniach po lewej widzimy bagienne lasy olszowe, z prawej zaś piękne buczyny porastające skarpę nadrzeczną. Przed granicą uroczyska „Drawski Matecznik" (niebieskie paski na drzewach skręcamy w lewo (2,9 km) a po 50 m w prawo w opuszczoną poprzednio drogę leśną. Mijamy po prawej szkółkę leśną i docieramy do pola biwakowego „Barnimie" nad Drawą (4,1 km), zajmującego polanę dawnej bindugi „Barnimie II", 300 m dalej skręcamy w prawo, idąc teraz tuż przy krawędzi doliny. Towarzyszą nam piękne widoki na rzekę.
Pole biwakowe "Barnimie” nad Drawą.

Mijamy po prawej polankę dawnej bindugi „Barnimie I" i odchodzimy od Drawy, wychodząc znowu na Drogę Solną dobiegającą z Zatomia, a mającą tu charakter szerokiego, piaszczystego traktu (5,7 km). Mijamy po lewej drogę dobiegającą z osady Jelonek, a po prawej dużą szkółkę leśną. Zaczyna się bruk (6,0 km). Zaraz za szkółką po prawej stronie położona jest malownicza dolinka strumienia stanowiąca uroczysko „Grabowy Jar".

 
Barnimie. Rezerwat  "Grabowy Jar”. Fot. M. Wytlib

Warto podejść kilkadziesiąt metrów w prawo, gdzie na zboczu jaru znajduje się duży głaz narzutowy zwany Diabelskim Kamieniem. Brukiem zdążamy dalej w kierunku Barnimia. Przed wsią mijamy po prawej uroczysko „Dębina". Na skraju lasu warto podejść w prawo gdzie z wysokiej skarpy roztaczają się ładne widoki na Drawę i rosną pomnikowe dęby i buki. Po lewej mijamy cmentarz. Za nim znajduje się skręt w prawo, ku widocznej wsi. Po chwili szlak skręca w lewo do tylu, przy zach. skraju Barnimia (7,5 km). Do centrum wsi można pójść prosto, przez most na Drawie.

 

Barnimie - most na Drawie. Fot. M. Jankowski

Kierując się dalej za znakami szlaku czerwonego idziemy teraz drogą polną. Przez stopniowo zalesiane ugory. Po wejściu ponownie w lasy parku, mijamy zabudowania leśniczówki Małożyn (9,2 km), przy której rosną okazałe modrzewie i jodły. Idziemy szeroką drogą, biegnącą przez urozmaicone lasy, równolegle do niewidocznej Drawy. Wzdłuż drogi, którą idziemy dostrzegamy resztki alei starych kasztanowców, po prawej zaczynają się uprawy leśne na dawnych ugorach. Obok samotnego domostwa, wychodzimy na asfalt Drogi Marchijskiej (trasa R7), skręcając w nią w prawo. Schodzimy do biwaku Drawnik, szlaku żółtego P10 i mostu na Drawie (12,0 km). Idąc dalej za znakami obu szlaków przekraczamy Drawę i drogą asfaltową podążamy w kierunku Drawna. Przechodzimy przez wiadukt nad linią kolejową Choszczno - Kalisz Pomorski (12,9 km), za którym droga skręca w prawo. Ulicą Polną, wchodzimy do Drawna, dochodząc do skrzyżowania z ul. Kolejową i szlaku niebieskiego P8 (13,7 km). Skręcamy w lewo i wraz ze szlakiem niebieskim idziemy do centrum miasta (14,3 km).
 
P6. Zatom - Jaźwiny - Nowa Korytnica
Znaki zielone 16,7 km.
Szlak wiedzie początkowo krótki odcinek w leśno - polnym krajobrazie otoczenia doliny Drawy, a następnie wzdłuż jej dopływu Korytnicy, przez zwarte lasy. Na trasie spotkamy odludne uroczyska i malownicze widoki nadrzeczne.


Szlak rozpoczyna się przy rozwidleniu dróg, przy krzyżu w Zatomiu (0,0 km). Podążając za znakami szlaku zielonego idziemy przez wieś (ciekawe budynki ryglowe i ceglane). Mijamy kościół i przystanek PKS (0,3 km), a przy dawnej kuźni zaadaptowanej na dom letniskowy skręcamy w lewo i wychodzimy ze wsi drogą polną. Dochodzimy nią do skraju lasu i ścieżką prowadzącą głęboko wciętym wąwozem erozyjnym schodzimy w dół do Drawy.
 
Drawa – malownicze widoki rzeczne.

Przez kładkę (1,3 km) przechodzimy na drugi brzeg rzeki, wychodząc dalej na skraj lasu. Tu skręcamy w prawo, pod górę. Idziemy równolegle do Drawy skrajem lasu. Nieco dalej przechodzimy krótki odcinek przez las, po czym wędrujemy ponownie jego skrajem. Z prawej cały czas widzimy zbocze doliny porośnięte ładnymi buczynami, z lewej uprawy leśne na dawnych polach. Na ich skraju wchodzimy w las, skręcając zaraz w prawo w poprzeczną drogę (3,6 km). Tuż przed nią w prawo warto podejść do punktu widokowego nad krawędź doliny, przy rezerwacie „Tragankowe Urwisko" (białe paski, ok. 50 m). Przez ładną buczynę schodzimy drogą leśną w dolinę rzeki Słopicy.
 
Rzeka Słopica – na zielonym szlaku Zatom – Jaźwiny – Nowa Korytnica. Fot. J. Grzyś

Przechodzimy przez mostek (3,9 km) i dochodzimy do leśniczówki Międzybór, obok przystanku PKS Bogdanka, przy szosie Drawno - Dobiegniew (trasa R1; 4,1 km). Tu skręcamy w prawo idąc szosą. W lewo odbiega droga do Jaźwin (trasa R6); dalej po chwili dochodzimy do odcinka brukowego i do rozdroża (5,0 km) przy miejscu po dawnej leśniczówce Bukowa Dolina. Schodzimy na ścieżkę w lewo; warto jednak podejść szosą w kierunku Głuska 200 m do zabudowań Bogdanki (stacja terenowa klubu przyrodników i małe muzeum przyrodnicze). Szlak biegnie dalej ścieżką leśną, a dalej drogą prowadzącą malowniczo wzdłuż Korytnicy.
 
Rzeka Korytnica. Fot. J. Grzyś

Wychodzimy na wąską, asfaltową drogę zabudowań osady Jaźwiny, przy moście (5,9 km).
WARIANT I: Jadąc rowerem można ominąć bezdroża asfaltową drogą (fragment Drogi Tuczyńskiej R6) z Jaźwin do Sówki.
Nie przechodząc przez most, przecinamy tu szosę, idąc ścieżką tuż przy Korytnicy, po czym odchodzimy od rzeki w lewo skos, podchodząc bezdrożem na wysoką skarpę nadrzeczną. Szlak prowadzi dalej wzdłuż górnej krawędzi doliny, przez ładne lasy bukowe. Schodzimy ponownie ze skarpy do drogi leśnej (7,0 km), dalej mijamy z prawej stawy hodowlane i wyasfaltowanym odcinkiem drogi wychodzimy na brukowaną tu Drogę Stargardzką (R8; 8,1 km) opodal osady Sówka (8,1 km), położonej na przeciwległym brzegu Korytnicy. Skręcamy w lewo pod górę brukiem, a po chwili na wierzchowinie skręcamy w prawo idąc teraz drogą leśną na pn.- wsch., równolegle do Korytnicy, oddalonej nieco od szlaku. Po ok. 2 km wędrówki przez sosnowe drzewostany i młodniki skręcamy w prawo (10,4 km), schodząc w dół piaszczystym trakiem.
WARIANT II: Dalszy, malowniczy lecz bardzo uciążliwy odcinek bezdroży, nad rzeką można ominąć nie skręcając w prawo, a idąc cały czas prosto drogą leśną wyprowadzającą po 6 km do Nowej Korytnicy: wariant ten jest praktyczny dla rowerzystów. 300 m dalej, na rozwidleniu piaszczystych dróg, idziemy w lewo, wchodzimy ponownie w wysokopienny las sosnowy i wkrótce dochodzimy do skrzyżowania z poprzeczną drogą, za którą widoczna jest już Korytnica, płynąca tu w malowniczej scenerii. Docierając do rzeki, mijamy punkt czerpania wody (11,2 km) i wędrując stąd w lewo idziemy cały czas wzdłuż Korytnicy, początkową nikłą ścieżką, a dalej bezdrożem. Odcinek uciążliwy, ale bardzo malowniczy, miejscami do samej rzeki dochodzą wspaniałe sosnowe starodrzewy. Po dłuższym czasie mijamy pale po dawnym moście (13,6 km), wychodząc na skraj Sołtysich Łąk. Mijamy paśnik i bezdrożem docieramy ponownie nad brzeg Korytnicy, wzdłuż której wędrujemy dalej ścieżką, a następnie drogą leśną odchodzącą od rzeki skośnie w lewo. Po chwili skręcamy w prawo, wychodzimy z lasu (16,2 km) i docieramy do asfaltowej Drogi Nowokorytnickiej (R5) i pola biwakowego nad jeziorem Nowa Korytnica, przy szlaku niebieskim P7 i P8, obok zabudowań Nowej Korytnicy (16,7 km).
 
P6a. Nowa Korytnica - Krępa Krajeńska
Bez znaków, projektowane przedłużenie szlaku zielonego 7,6 km.
Praktyczne dojście z Nowej Korytnicy do stacji kolejowej, malowniczy krajobraz leśno-jeziorny. Dla rowerzystów szlak łatwy.


Od węzła szlaków przy polu biwakowym (0,0 km) idziemy ku wschodowi Drogą Nowokorytnicką, posiadającą w tym miejscu asfaltową nawierzchnię (R5), przez mostek, mijając zabudowania Nowej Korytnicy. Na rozwidleniu (0,3 km) obok starego cmentarzyka i fundamentów dawnego kościoła wybieramy lewą, główną drogę i idziemy nią równolegle do brzegu jeziora Nowa Korytnica. Gdy bity trakt skręca w prawo skos (1,1 km), kontynuujemy wędrówkę leśną drogą w dotychczasowym kierunku. Idziemy przez zręby, młodniki i sosnowe drzewostany w malowniczej, nadjeziornej scenerii. Oddalając się od brzegu jeziora dochodzimy do poprzecznej drogi (20,1 km). 500 m w lewo od tego miejsca są ruiny dawnej osady Brodźce, malowniczo położone na północnym, brzegu jeziora Nowa Korytnica. Idziemy w prawo, prostą drogą wyprowadzającą przez sosnowe lasy ponownie na opuszczony poprzednio trakt (5,4 km). W przedłużeniu dotychczasowego kierunku dochodzimy do wsi Krępa (6,8 km), skąd w lewo brukiem jeszcze 800 m do byłej stacji kolejowej.
 
P8. Nowa Korytnica - Dominikowo - Drawno
Znaki niebieskie, 18,8 km.
Szlak prowadzi wzdłuż rynny malowniczych, śródleśnych jezior Dominikowskich. Na trasie spotkamy wspaniałe widoki nadjeziorne i godny obejrzenia kościół w Dominikowie. Dla rowerzystów szlak w większości dość łatwy, ale z trudnymi fragmentami.


Od pola biwakowego nad jeziorem Nowa Korytnica (0,0 km) idziemy szeroką drogą leśną na pn.- zach., wybierając na rozwidleniu lewe odgałęzienie. Po 1,5 km dochodzimy do skrzyżowania dróg leśnych, gdzie rozpoczyna się znakowany białymi paskami szlak dojściowy do malowniczego jeziora Inster, odległego stąd o 400 m.

WARIANT: Ścieżkami leśnymi wzdłuż południowych brzegów jezior Inster i Szerokiego można dojść do pola biwakowego nad jez. Szerokim, gdzie potoczy się z trasą główną. Torfowisko Głębokie Bagno, przylegające do jez. Szerokiego w połowie jego długości, trzeba ominąć od południa. Wariant nie różni się długością od szlaku głównego, a jest nieporównanie bardziej malowniczy.
Kontynuując wędrówkę szlakiem niebieskim idziemy nadal prosto. Po 200 m, na rozwidleniu dróg, kierujemy się w lewo skos i idąc cały czas drogą leśną o kierunku pn.- zach. docieramy do wąskiej szosy prowadzącej z Białego Zdroju i szlaku zielonego P11 (4,3 km). Skręcamy tu w lewo i za znakami obu szlaków idziemy drogą przez las na pd.- zach. Po l km szlaki rozchodzą się: zielony odchodzi w prawo, a niebieski prowadzi dalej prosto przechodząc przesmykiem między jeziorami: Krzywe Dębsko od północy i Szerokim od południa.
Jezioro Krzywe Dębsko. Fot. J. Grzyś

Po chwili dochodzimy do pola biwakowego nad jez. Szerokim (5,8 km).
 
Jezioro Szerokie w rynnie Jezior Dominikowskich. Fot. J. Grzyś

Skręcamy w prawo i zaraz w lewo skos, przecinamy następnie pas przeciwpożarowy i dalej, na rozwidleniu dróg (6,9 km), idziemy w prawo skos. Po 300 m przecinamy skrzyżowanie i ładną drogą trawiastą wśród upraw i młodników leśnych dochodzimy do jez. Krzywe Dębsko (8,1 km). Skręcamy w lewo wędrując wzdłuż jeziora drogą prowadzącą wysoką skarpą z bardzo ładnymi widokami na taflę wody. Schodząc następnie w obniżenie terenu docieramy do punktu czerpania wody przy zach. skraju jeziora (9,5 km). 100 m dalej w prawo przez kładkę przechodzimy na drugi brzeg wypływającej tu z jeziora Słopicy i skręcając zaraz w lewo idziemy ścieżką wzdłuż rzeczki.
 
Rzeka Słopica – lewobrzeżny dopływ Drawy.

Dalej skręcamy w prawo i zaraz w lewo pod górę, ścieżką biegnącą wysoką skarpą wzdłuż jez. Dominikowskiego. Dalej Ścieżka obniża się, przechodząc następnie w drogę przy jeziorze. Po dojściu do poprzecznej drogi przy zach., skraju jeziora (10,9 km) skręcamy w lewo, wychodzimy z lasu i docieramy do pola biwakowego w Dominikowie (11,1 km).
Szlak skręca w prawo na szeroką drogę biegnącą skrajem lasu (po prawej), na pn.- zach. Po lewej stronie drogi mijamy domki letniskowe. Dalej wchodzimy w las (11,7 km) i po dłuższym marszu dochodzimy do rozwidlenia dróg (13,3 km). Stąd prosto, lekko w dół, i zaraz w lewo przecinając rów wychodzimy z lasu (14,1 km), wędrując drogą polną wzdłuż ogrodzonej uprawy leśnej do zabudowań Sieniawy (14,8 km). Tu skręcamy w prawo, przechodzimy wśród zabudowań, a dalej piękną aleją jesionowo - klonowo - lipową idziemy do przejazdu kolejowego obok dawnej stacji (15,4 km). 100 m dalej dochodzimy do szosy Drawno - Kalisz Pom., przy jednostce wojskowej i przystanku PKS. Tu skręcamy w lewo i szosą zdążamy do Drawna. Do miasta wchodzimy ul. Kaliską i Kolejową, obok nadleśnictwa, stanicy wodnej PTTK, docierając do rynku i przystanku PKS w centrum (18,5 km).
 
P9. Drawno - Rościn - Prostynia
Znaki niebieskie, 14,4 km.
Szlak wiedzie wzdłuż doliny Drawy, płynącej tu wśród rozległych łąk, na obrzeżu pofałdowanego terenu leśnego. Na trasie piękne widoki i interesująca miejscowość Prostynia. Dla rowerzystów szlak dość łatwy.


Z Drawna od węzła szlaków turystycznych przy rynku (0,0 km) wychodzimy ul. Pomorską (szosą w kierunku Święciechowa; R3) idąc razem ze szlakiem żółtym P10. Na skraju miasta skręcamy w prawo skos (0,4 km) na drogę biegnącą wzdłuż widocznego po prawej stronie jezioro Grażyna. Dalej, przy zabudowaniach, droga skręca w lewo (0,9 km) i wśród pól i łąk, urozmaiconych zaroślami dzikich róż, biegnie skrajem doliny Drawy w kierunku pn.- wsch. Dochodząc do lasu i poprzecznej drogi skręcamy w prawo (2,2 km). Przez lasek sosnowy docieramy następnie do drewnianego mostku na Drawie (2,7 km), w miejscu gdzie rzeka bagienną deltą uchodzi do jeziora Grażyna.
Rozlewiska Drawy między drewnianym mostem a jez. Grażyna. Fot. J. Grzyś
 
Dopływ rzeki Drawy do jez. Grażyna. Fot. J. Grzyś

Roztacza się stąd malowniczy widok na dolinę, środkiem której płynie uregulowana tu rzeka. Niegdyś był tu jaz a powyżej obecnego mostku - szerokie rozlewiska. W trzcinowiskach trzyma się ptactwo wodne i błotne. Po drugiej stronie mostku, przy polu biwakowym, szlaki rozchodzą się: żółty odchodzi w prawo wracając do Drawna drugą stroną jeziora, a niebieski skręca w lewo. Wędrujemy teraz drogą na Skraju sosnowego lasu i szerokiej doliny Drawy, wypełnionej szuwarami i łąkami. Mijamy z lewej strony drogi jez. Płytkie (pow. 10 ha) i podziwiając piękne widoki w dolinie Drawy wchodzimy do lasu (6,1 km).
Jezioro „Płytkie”. Fot. J. Grzyś

Po chwili skręcamy w lewo w poprzeczną drogę na skraju dużej uprawy (6,5 km). Mijamy ładny drzewostan dębowy, ambonę myśliwską i schodząc nieco w dół docieramy do stromego brzegu Drawy (7,1 km). Droga, teraz już dość mocno zarośnięta i mniej wyraźna, wykręca tu w prawo i wiedzie przez pofałdowany teren leśny. Skręcamy dalej w lewo (8,1 km) i drogą opadającą nieco w dół wychodzimy po 200 m na skraj lasu. Dochodzimy dalej do szerokiej drogi leśnej (8,8 km), którą w lewo do widocznych już w oddali zabudowań Rościna.
Drawa w okolicach Rościna. Fot. J. Grzyś

We wsi, na skrzyżowaniu dróg (9,2 km), skręcamy w drugą drogę na prawo (w kierunku Prostyni). Idziemy teraz przez sosnowy las piaszczystą drogą. Dalej podchodzimy nieco pod górę wąwozem i wkrótce dochodzimy do styku z drogą z prawej strony, którą biegnie szlak zielony P12 (10,5 km). Za znakami obu szlaków docieramy po 200 m do mostku na Drawicy wypływającej z pobliskiego jez. Mąkowarskiego i uchodzącej zaraz do Drawy. 100 m za mostkiem szlaki rozwidlają się: zielony prowadzi dalej prosto (też do Prostyni), a niebieski skręca tu w lewo. Idziemy trawiastą drogą leśną wychodząc po chwili na skraj lasu i rozległych łąk nad Drawą (11,1 km). Wędrujemy teraz w malowniczym krajobrazie skraju sosnowego lasu i wypełnionego łąkami i szuwarami szerokiego wnętrza doliny, drogą biegnącą u podnóża zalesionego zbocza. Dochodzimy do zbiegu z piaszczystą drogą (13,9 km), którą idziemy w lewo do widocznej już szosy Szczecin - Bydgoszcz (14,0 km). Szosą tą idziemy w lewo (300 m stąd na prawo przebiega opuszczony uprzednio szlak zielony P12), przechodzimy przez most na Drawie (po prawej stronie widać kratowy most kolejowy) i obok przydrożnego baru dochodzimy do przystanku PKS w Prostyni (14,3 km), za którym zaraz szlak skręca wprawo do stacji PKP (14,4 km)
 
P 10. Dookoła jezior drawieńskich
Znaki żółte, 13,8 km (5,6 + 8,2 km).
Szlak okrężny o kształcie ósemki, prowadzący wokół jezior nad którymi leży Drawno: Grażyna od pn.- wsch. i Dubie od pd.- zach. Bardzo dobra trasa na dwie krótkie wycieczki z Drawna. Po drodze ładne widoki nadjeziorne, pola, łąki i lasy. Dla rowerzystów odcinek wokół jez. Grażyna łatwy, natomiast wokół jez. Adamowo częściowo niedostępny.


Z Drawna od węzła szlaków turystycznych przy rynku (0,0 km) wychodzimy ul. Pomorską (szosą w kierunku Święciechowa) idąc razem ze szlakiem niebieskim P9, za jego opisem, aż do drewnianego mostku na Drawie.
 
Drewniany Most. Miejsce biwakowe. Fot. M. Gdaniec


Za mostkiem szlak żółty skręca w prawo i szeroką drogą jezdną przez las doprowadza do ośrodka wypoczynkowego PŻM ze Szczecina nad wsch. brzegiem jez. Grażyna (3,6 km). Za ośrodkiem warto podejść bezdrożem w lewo na szczyt bezleśnych wzgórz, skąd roztacza się piękny widok na miasto i jezioro. Drogą przy jeziorze wracamy do Drawna, dochodząc do szosy z Kalisza Pom. (ul. Kaliskiej) i szlaku niebieskiego P8 (4.8 km). Skręcamy w prawo i za znakami obu szlaków mijając po prawej stronie zabudowania Nadleśnictwa Drawno idziemy do skrzyżowania dróg (5,4 km), kierując się w prawo w ul. Kolejową. Na wysokości ul. Polnej skręcamy w lewo (5,6 km) odchodząc tu od szlaku niebieskiego, który wiedzie do centrum miasta).
Wraz z przebiegającym tędy szlakiem czerwonym P3 wychodzimy ponownie z zabudowań Drawna, drogą asfaltową w kierunku Drawnika (jest to też fragment tras R2 i R7). Przechodzimy przez wiadukt nad torem kolejowym (6,4 km) i dochodzimy do Drawnika i mostu na Drawie (7,3 km), za którym zaraz odchodząc od szlaku czerwonego skręcamy w prawo, idąc teraz nikłą ścieżką przez zarośla pokrzyw i gęsty las lęgowy wzdłuż rzeki. Po lewej widać wzniesienie dawnego grodziska, za którym leży zniszczony poniemiecki cmentarzyk. Tuż przed mostem kolejowym na Drawie skręcamy w lewo (7,7 km) i wychodzimy z zarośli na nikłą drogę przy torze kolejowym, którą najpierw przez pole, a potem przez las, obok dorodnych wejmutek i ogrodzenia zagrody hodowli zwierzyny, dochodzimy do przejazdu (8,4 km). Skręcamy tu w prawo przez tory i wchodzimy ponownie do lasu. Po 200 m skręcamy w lewo, a potem w prawo i dochodzimy do wysokiej skarpy przy pd. brzegu jez. Dubie (9,2 km). Schodzimy tu bezdrożem nad jezioro, idąc dalej w lewo nikłą ścieżką nadjeziorną. Ładny widok na położone z drugiej strony miasto. Przy zachodnim skraju jeziora przechodzimy przez kładkę na strumieniu łączącym jez. Dubie z pobliskim jez. Krzywy Róg (10,4 km) i wygodną już dróżką idziemy teraz brzegiem jeziora w kierunku Drawna. Po chwili mijamy pole biwakowe (10,5 km) i mostek na bystro płynącym strumieniu Sitna. Idziemy dalej nadjeziorną ścieżką poniżej pierwszych zabudowań Drawna, a potem przez łąkę i przez mostek na uchodzącej tu do jeziora Bagnicy (11,5 km)

Rzeka Bagnica. Fot. J. Grzyś

Mijamy następnie po lewej cmentarz, stadion sportowy (12,2 km), szkołę (13,1 km) i „Promenadę Olchową" przy jeziorze dochodzimy do miejsca, gdzie szlak skręca w lewo w ul. Jeziorną (13,5 km), którą po 100 m docieramy do ul. Kolejowej w centrum miasta. Przy ul. Jeziornej 2 znajduję się "Spichlerz", w którym mieści się Centrum Informacji Turystycznej oraz "Muzeum w Spichlerzu". Do rynku pozostało jeszcze 300 m w lewo.
 
Drawno-widok od strony jeziora Grażyna. Fot. J. Grzyś

 
-----
Materiały źródłowe:
1. "Drawieński Park Narodowy i okolice", Paweł Pawlaczyk, Bogdan Kucharski. Wydawnictwo PTTK "Kraj", Warszawa 1997.

Podziękowania dla osób, które udostępniły zdjęcia do opisu szlaku pieszego:

1. Mateusz Wytlib
2. Jan Grzyś
3. Irmina Galas-Chruścicka
4. Józef Borsuk
5. Bartłomiej Kardas
6. Magdalena Bylina
7. Monika Gdaniec
8. Mirosław Jankowski

Szczególne podziękowania kierujemy do Pana Pawła Pawlaczyka - autora przewodnika turystycznego "Drawieński Park Narodowy i okolice" za udostępnione materiały.